Pierwsze wyroby, które mogły przypominać współcześnie nam znane szkło wytwarzano w wielu miejscach na całym świecie już w III tysiącleciu przed naszą erą. Z produkcji materiałów tego typu zasłynęła przede wszystkim Fenicja. Początkowo produkcja szklanych przedmiotów opierała się na rozpuszczeniu szklanej masy a następnie na przelaniu jej do formy. Ta technika zyskała na popularności i rozpowszechniła się w Egipcie około V wieku przed naszą erą. Później z metody tej zaczęli też korzystać Grecy, a po nich inne narody europejskie. W I w przed naszą erą opracowano nową metodę, która polegała na wydmuchiwaniu szkła zaczerpniętego z pieca szklarskiego.
Wtedy też powstawać zaczęły pierwsze warsztaty szklarskie i małe huty szkła. W kolejnych stuleciach udoskonalano poznane metody wytwarzania szkła, zmieniano też receptury pozyskiwania masy. Zaczęto m. in. stosować metody utrzymywania masy szklanej w jednolitej temperaturze czy barwienie surowca. Zaczęto też stosować nowe narzędzia, np.
piszczel, którą wykorzystywano do wydmuchiwania szkła.
